Δεν είναι ότι είμαι το κοριτσάκι της μαμάκας, ότι ζηλεύω και αντιδρώ σαν κακομαθημένο και επιλέγω να σαμποτάρω συνειδητά τις απόπειρες της μητέρας μου να κάνει νέο σοβαρό δεσμό μετά το διαζύγιο. Θα είχα κάθε καλή πρόθεση αν δεν κουβαλούσε όλη την ώρα περίεργους και άκυρους γκόμενους στο σπίτι. Έτσι όταν μου ανακοίνωσε ότι έβλεπε κάποιον εδώ και τρεις μήνες και ότι επέλεξε να μην μου τον γνωρίσει ως τώρα γιατί ξέρει ότι την σαμποτάρω, εγώ το αρνήθηκα κατηγορηματικά αλλά παράλληλα προετοιμάστηκα ψυχολογικά για να γνωρίζω άλλον έναν weirdo που θα είχε πάλι τσιμπίσει για γκόμενο.
Μου είπε πως τον έλεγαν Αγάπιο και μου τον έδειξε στο Facebook. Ήταν ένας τύπος που έμοιαζε εξωτερικά λίγο με Μαρκ Ζούγκεμπεργκ, λίγο με Σποκ από Σταρ Τρεκ, δηλαδή εντελώς εξωγήινος, οπότε δεν χρειάστηκε και πολύ για να εμπνευστώ το κοροϊδευτικό του παρατσούκλι. Θα βγαίναμε για γεύμα την Κυριακή, πω ρε ξενέρα… Anyway όταν έφτασε η Κυριακή προς έκπληξή μου διαπίστωσα ότι ο… Εξωγήινος ήταν πολύ ευγενικός και ομολογώ κάπως κουλ τύπος. Έκανε ερωτήσεις με ενδιαφέρον και ήταν καλός ακροατής ενώ φαινόταν να έχει και πολλές γνώσεις γύρω από πολλά θέματα. Η μητέρα μου φαινόταν ξετρελαμένη μαζί του οπότε στην πρώτη απόπειρά μου να φερθώ με αγένεια, ή να τον ταπώσω και να τον ειρωνευτώ πάνω στην κουβέντα (εντάξει οι συνήθειες δύσκολα κόβονται) με κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα και μου είπε να πάμε λίγο μαζί στην τουαλέτα όπου και έπεσε τρελό κατσάδιασμα αλλά και παρακαλετό μαζί με απειλές για να του δώσω μια ευκαιρία. Αισθάνθηκα την αγωνία της και ότι ο Εξωγήινος της ήταν τόσο σημαντικός και της υποσχέθηκα ότι θα είμαι πιο θετική.
Όταν γυρίσαμε στο τραπέζι ο Εξωγήινος με κοίταξε με χαμόγελο, φαινόταν λιγότερο αγχωμένος τώρα και πιο εύθυμος. Σαν κάτι να είχε αλλάξει ή ήταν η ιδέα μου; Η κουβέντα έπειτα κύλησε σαν νεράκι και μέχρι να σηκωθούμε από το τραπέζι ομολογώ ότι είχα πραγματικά ενθουσιαστεί με τον Εξωγήινο. Τι φοβερό άτομο! Αν και γύρω στα 40, ήξερε όλα τα memes, τους youtubers, τις σειρές, τις μουσικές και τα tic toks και ότι άλλη καμμενιά ήταν μόδα στο ίντερνετ και άρεζε και σε εμένα, μια έφηβη με θέματα αυτοεκτίμησης. Αλλά παράλληλα ενέπνεε και μια αίσθηση ζεστής πατρικής παρουσίας και μια αύρα ενός σοφού μέντορα. Με την μητέρα μου είχε άλλα τόσα κοινά ενδιαφέροντα και πραγματικά φαινόταν ότι ταιριάζαν σαν ζευγάρι. Ο τύπος ήταν σπάνιο κελεπούρι.
Σε λίγες μέρες που ήταν τα γενέθλιά μου μου είχε πάρει δώρο το ίδιο ακριβώς φόρεμα που είχα βάλει στα αγαπημένα στο ίντερνετ εδώ και καιρό. Φοβερό! Μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι ήταν σαν να με γνώριζε από παλιά. Μου έκανε πάντα τις πιο κατάλληλες ερωτήσεις για να ανοιχτώ και να αναγνωρίσω τα συναισθήματά μου και μου έδινε πάντα κουράγιο με συμβουλές και με γέμιζε αυτοπεποίθηση. Έτσι όταν η μητέρα μου πρότεινε να έρθει να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί, εγώ δέχτηκα με ενθουσιασμό.
Και στην αρχή όλα ήταν τέλεια. Παραήταν τέλεια υπό μία έννοια. Αλλά σιγά σιγά άρχισα να παρατηρώ μερικές περίεργες συμπτώσεις. Ένα ίδιο αστείο που πριν λίγα λεπτά είχα πετύχει στο ίντερνετ, μια γνώμη για μια ταινία που συζητούσαμε με μια φίλη, κατά κάποιον τρόπο οτιδήποτε φαινόταν να έχω ανάγκη εμφανίζονταν ή το έλεγε ο Εξωγήινος.
Ώσπου μια μέρα, μετά την ανακοίνωση ότι η μητέρα ήταν έγκυος, έγινε το συμβάν που αποκάλυψε την πραγματική αδιανόητη αλήθεια. Ήταν μια Πέμπτη που φεύγοντας βιαστικά για το σχολείο ξέχασα το κινητό πάνω στο γραφείο μου. Δεν θα μπορούσα να γυρίσω να το πάρω αν δεν τύχαινε λόγω της απουσίας μιας καθηγήτριας να έχουμε μία ώρα κενό. Μπήκα στο δωμάτιο μου και εκεί ήταν ο Εξωγήινος, τον τσάκωσα επ’ αυτόφωρο, κρατούσε το κινητό μου συνδεδεμένο με το καλώδιο του φορτιστή και με την άλλη άκρη του usb καλωδίου να καταλήγει στο στόμα του! ενώ από το κενό του βλέμμα φαινόταν ότι… ρουφούσε τις προσωπικές μου πληροφορίες και δεδομένα…
«Το ήξερα ότι είσαι Εξωγήινος ή Ρομπότ ή κάτι τέτοιο», του φώναξα. «Μόνο έτσι εξηγείται πώς με καταλάβαινες τόσο καλά, όλα ήταν ένα ψέμα. Μα τι θέλεις από εμάς; Ποιος είσαι; Μα για στάσου, δεν το πιστεύω, τώρα καταλαβαίνω, για αυτό δεν ήθελες να δούμε προχθές εκείνο το επεισόδιο του Ancient Aliens γιατί έλεγε για μια θεωρία που αναφερόταν στο είδος σου…»
«Ε λοιπόν ναι είμαι εξωγήινος, η θεωρία είναι σωστή. Κάθε 200 χρόνια ερχόμαστε στη γη για να ζευγαρώνουμε με ανθρώπους γιατί αλλιώς οι άνθρωποι μένετε πανίβλακες και ντουβάρια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω συνδεθεί μαζί σας και δεν σας αγαπώ και δεν σας νοιάζομαι την μητέρα σου και εσένα. Τα έχω πει όλα στην μητέρα σου άλλωστε και δεν την πειράζει.» Έπειτα με κοίταξε με ένα τόσο καημένο βλέμμα που πραγματικά τον λυπήθηκα.
«Βασικά τώρα που το σκέφτομαι δεν με χαλάει που είσαι εξωγήινος, μάλιστα το βρίσκω και αρκετά κουλ. Δεν θα το πω σε κανέναν αλλά θέλω και μια χάρη από εσένα…»
«Ό,τι θέλεις, αρκεί να μπορώ…»
(…)
Έτσι όταν μετά από λίγους μήνες βγήκαν οι βαθμολογίες από τις πανελλήνιες και μπήκα στην ιστοσελίδα να τσεκάρω, σίγουρη ότι έχω γράψει παντού είκοσι στα είκοσι, έμεινα άφωνη όταν είδα ότι στην πραγματικότητα είχα γράψει παντού μονάδα. Μα πώς γίνεται; αφού ο καλός μου Εξωγήινος μου είχε βάλει εμφύτευμα με όλες τις γνώσεις των πανελληνίων και με τεχνητή νοημοσύνη Α.Ι. που έπαιρνε τον έλεγχο των χεριών και των ματιών μου για να γράψει άψογα σε όλα τα τεστ.
«Γιατί; Γιατί; Καταστράφηκα!» ούρλιαξα στον Εξωγήινο. Αυτός αδύνατο να καταλάβει γιατί, τύπωσε μια άσκηση φυσικής και μου την έδωσε λέγοντάς μου να την λύσω με το Α.Ι. για να το δοκιμάσουμε… όταν τελείωσα πήρε το χαρτί και βλέποντάς το ξεφύσηξε με απογοήτευση και αναστέναξε λυπημένα…
«Όχι πανάθεμά το ρημάδι το A.I… δεν αναγνωρίζει τις γραμματοσειρές…»
Ο δρόμος προς τη λόξα 